نگاهی دقیق تر به بلاک چین اتریوم

مانند همه ارزهای دیجیتال که این روزها زیاد نام آن ها را می شنویم، اتریوم نیز بر اساس شبکه بلاک چین کار می کند. همانطور که احتمالا می دانید، بلاک چین یک دفتر کل غیرمتمرکز و توزیع شده است که در آن تمامی تراکنش ها تایید و ثبت می شوند. تراکنش های بلاک چین از رمزنگاری برای ایمن نگه داشتن شبکه و تایید تراکنش ها استفاده می کنند. ما از رایانه‌ها برای استخراج یا حل معادلات پیچیده ریاضی استفاده می‌کنیم که هر تراکنش در شبکه را تأیید می‌کند و بلوک‌های جدیدی را به زنجیره بلوکی در قلب سیستم اضافه می‌کند. برای این منظور،  به شرکت کنندگان (Participates)  شبکه توکن های ارز دیجیتال پاداش داده می شود که برای سیستم اتریوم، این توکن ها اتر (ETH) نامیده می شوند.

اولین پروژه‌ای که موارد استفاده از بلاک چین را با معرفی فناوری‌های منحصربه‌فردی که به افراد این امکان را می‌دهد که توکن‌های دیجیتالی خود را بسازند و برنامه‌های کاربردی مستقل و خودمختار خود را توسعه دهند، شبکه اتریوم بود که در سال ۲۰۱۵ راه‌اندازی شد. این نوآوری راه را برای طیف گسترده‌ای از بازارهای غیرمتمرکز از جمله امور مالی (Defi)، عرضه اولیه توکن ICO و Gamefi، و توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) هموار کرد.

مزایای پیاده سازی بر بستر اتریوم

شبکه گسترده و فعال

Ken Fromm مدیر کمپانی BuildETH می‌گوید: “مهترین مزایای اتریوم این است که یک شبکه آزمایش‌شده و واقعی است که طی سال‌ها کارکرد و میلیاردها ارزش معاملاتی مورد آزمایش قرار گرفته و یک جامعه جهانی بزرگ، متعهد و پرجمعیت ترین اکوسیستم در دنیای بلاک چین و ارزهای دیجیتال را دارد.”

طیف گسترده ای از کاربردها

علاوه بر استفاده به عنوان ارز دیجیتال، اتریوم می‌تواند سایر تراکنش‌های مالی را پردازش کند، قراردادهای هوشمند را اجرا کند و داده‌ها را برای برنامه‌های شخص ثالث ذخیره کند.

بستری برای نوآوری های مداوم

بسیاری از توسعه دهندگان اتریوم دائماً به دنبال راه های جدیدی برای بهبود شبکه و توسعه برنامه های جدید هستند. Avital می‌گوید: «به دلیل محبوبیت اتریوم، این شبکه بلاک چین عموما برای برنامه‌های غیرمتمرکز جدید و هیجان‌انگیز (و گاهی ریسکی) ترجیح داده شده است.

واسطه ها را حذف می کند

شبکه غیرمتمرکز اتریوم تضمین می‌دهد که به کاربران اجازه دهد واسطه‌های شخص ثالث مانند وکلایی که قراردادها را می‌نویسند و تفسیر می‌کنند، بانک‌هایی که در تراکنش‌های مالی واسطه هستند یا خدمات میزبانی وب شخص ثالث را کنار بگذارند.

بلاک چین اتریوم یک پلتفرم بسیار منعطف برای ساخت برنامه های غیرمتمرکز با استفاده از زبان اسکریپت نویسی Solidity و ماشین مجازی اتریوم است که توسعه‌دهندگان برنامه‌های غیرمتمرکز که قراردادهای هوشمند را روی بلاک چین اتریوم مستقر می‌کنند از اکوسیستم غنی ابزار توسعه‌دهنده بهره می‌برند و بهترین شیوه‌هایی را ایجاد می‌کنند که با بلوغ پروتکل به دست آمده است. این بلوغ همچنین به کیفیت تجربه کاربر برای کاربر معمولی برنامه های اتریوم گسترش می یابد. کیف پول هایی مانند MetaMask، Argent، Rainbow و غیره، رابط های ساده ای برای تعامل با بلاک چین اتریوم و قراردادهای هوشمند مستقر در آنجا ارائه می دهند. پایگاه کاربر بزرگ اتریوم توسعه دهندگان را تشویق می کند تا برنامه های خود را در شبکه مستقر کنند و بلاک چین اتریوم را به عنوان خانه اصلی برنامه های غیرمتمرکز مانند Defi و NFT تقویت می کند. در آینده، پروتکل Backward-compatible اتریوم ۲٫۰ ، که در حال حاضر در دست توسعه است، شبکه مقیاس‌پذیرتری را برای ساخت برنامه‌های غیرمتمرکز که به توان عملیاتی تراکنش بالاتری نیاز دارند، ارائه خواهد کرد.

اتریوم یا بیت کوین! اصلا تفاوت این دو در چیست؟

استفاده اولیه بیت کوین به عنوان یک ارز مجازی و ذخیره دارایی است. اتریوم هم به عنوان یک ارز مجازی و ذخیره ارزش عمل می کند اما علاوه بر این، شبکه غیرمتمرکز اتریوم امکان ایجاد و اجرای برنامه‌های کاربردی، قراردادهای هوشمند و سایر تراکنش‌ها را در شبکه فراهم می‌کند.در مقابل، بیت کوین این ویژگی را ارائه نمی دهد و فقط به عنوان ارز و ذخیره دارایی و پول استفاده می شود.

اتریوم همچنین تراکنش ها را با سرعت بیشتری پردازش می کند. برای مثال، گری دی وال، مدیر گروه بازارهای مالی و مقررات کاتن، می گوید: «بلوک های جدید در شبکه بیت کوین هر ۱۰ دقیقه یک بار اعتبارسنجی می شوند در حالی که بلاک های جدید در شبکه اتریوم هر ۱۲ ثانیه یک بار تأیید می شوند.علاوه بر این، پیشرفت‌های آتی می‌تواند سرعت تایید تراکنش‌های بلاک چین اتریوم را بیش از پیش افزایش دهد.

در نهایت، هیچ محدودیتی بالقوه برای توکن اتر وجود ندارد، این در حالیست که بیت کوین هیچوقت بیش از ۲۱ میلیون سکه منتشر نخواهد کرد.

اتریوم چگونه برای برنامه ها کار می کند؟

هنگامی که یک تراکنش یک قرارداد هوشمند را راه اندازی می کند، تمام گره های شبکه همه دستورالعمل ها را اجرا می کنند. برای انجام این کار، بلاک چین اتریوم یک محیط اجرایی به نام ماشین مجازی اتریوم (EVM) را بر روی بلاک چین پیاده سازی می کند، که این محیط تمام گره های شبکه EVM را به عنوان بخشی از پروتکل تأیید بلوک اجرا می کنند. در پروسه تأیید بلوک ها، هر گره از طریق تراکنش‌های فهرست شده در بلوکی که تأیید می‌کند می‌گذرد و کدی را که توسط تراکنش‌های EVM راه‌اندازی می‌شود، اجرا می‌کند. تمام گره‌های شبکه محاسبات یکسانی را انجام می‌دهند تا دفتر کل خود را هماهنگ نگه دارند. هر تراکنش باید شامل محدودیت گس(Gas) و کارمزدی باشد که فرستنده مایل به پرداخت آن برای تراکنش است. در ادامه، ماینرها انتخاب می کنند که تراکنش را لحاظ کنند و کارمزد را دریافت کنند یا خیر. اگر مجموع گس مورد نیاز برای پردازش تراکنش کمتر یا مساوی با حد مجاز گس باشد، معامله پردازش می شود. فرض کنید گاز مصرف شده قبل از اتمام معامله به حد مجاز گاز رسیده باشد. در این صورت، معامله انجام نمی شود و کارمزد همچنان از بین می رود. تمام Gas که در اجرای تراکنش استفاده نمی شود به عنوان اتر به فرستنده بازپرداخت می شود. این بدان معناست که در بلاک چین اتریوم، ارسال تراکنش‌هایی با محدودیت گاز بالاتر از تخمین‌ها، امن تلقی می شود.

📌 مقاله مرتبط:

برای آشنایی بیشتر با موضوع، پیشنهاد می شود این مقاله را نیز مطالعه بفرمایید : همه چیز درباره اتریوم کلاسیک و تفاوت های آن با اتریوم

چگونه می توان هزینه تراکنش های بلاک چین اتریوم را پرداخت کرد؟

جواب ساده است، با استفاده از Ether هزینه تراکنش ها را میتوان پرداخت کنید. اتر دو کاربرد اصلی دارد:

1.  از فعالیت افراد با سوء نیت که با تراکنش های غیر ضروری قصد دارند شبکه را متراکم کنند، جلوگیری می کند.
2.  به عنوان انگیزه ای برای کاربران برای مشارکت در منابع و اعتبار سنجی تراکنش ها (کاوش) عمل می کند.

 هر تراکنش در اتریوم شامل یک سری عملیات است که در شبکه  بلاک چین اتریوم انجام می شود (یعنی انتقال اتر از یک حساب به حساب دیگر یا یک عملیات پیچیده تغییر وضعیت در یک قرارداد هوشمند). هر یک از این عملیات ها دارای هزینه ای است که بر حسب Gas اندازه گیری می شود، که میزان هزینه در اتریوم است. هزینه های Gas بر حسب Ether پرداخت می شود و اغلب در واحد کوچکتری به نام gwei اندازه گیری می شود. [۱ اتر = ۱,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ gwei 10^9]

چگونه می توان یک قرارداد هوشمند را در اتریوم مستقر نمود؟

برای انتشار کد قرارداد هوشمند در بلاک چین اتریوم، تراکنش ها هم می توانند استفاده شوند. می‌توانید وضعیت تراکنش را با روش eth_getTransactionReceipt دنبال کنید، که همچنین آدرس قرارداد هوشمند جدید ایجاد شده را پس از گنجاندن آن در بلاک چین بازمی‌گرداند. اما به این نکته توجه کنید که آدرس قرارداد هوشمند حاصل شده را نمی توان انتخاب کرد، زیرا این قرارداد ها در بلاک چین اتریوم، با استفاده از یک تابع هش محاسبه می شوند و به راحتی قابل پیش بینی نیستند.